اباحه‌ گری چیست و چرا به وجود می‌آید؟

مفهوم و اصطلاح اباحه گری و انواع آن

اباحه گری که از لغت "مباح" اخذ شده، به معنای جایز دانستن و حلال به حساب آوردن است. چنان که در تعالیم فقهی و اخلاقی ذکر شده، امور و اعمال متضمن پنج حکم کلی هستند. به اعمالی که انجامشان ضروری است "واجب"، به اعمالی که ترک آنها ضروری است "حرام"، به اعمالی که انجام‌شان بهتر از ترک آنهاست "مستحب" و به اعمالی که ترک آنها بر انجام‌شان ارجحیت دارد "مکروه" می‌گویند. مباح بر اعمالی اطلاق می‌شوند که نه انجامشان خیر بوده و پاداش دارد و نه ترک آنها کیفر و بازخواستی به دنبال دارد. این افعال در واقع حالتی یکسان و مساوی نسبت به انجام و ترک فعل دارند. با توجه به آنچه گفته شد، اباحه‌گری نیز اصطلاحاً به معنای بی‌اعتباری و لاقیدی نسبت به انجام یا ترک همه افعال به کار می‌رود. به بیان دیگر مراد از اباحه‌گری، مباح دانستن اموری است که متضمن چهار حکم مذکور (واجب، حرام، مستحب و مکروه) هستند.